Почему люди кричат?
Однажды Учитель спросил учеников:
– Почему люди при ссорах повышают голос?
– Наверное, они теряют спокойствие, – предположили ученики.
– Но зачем повышать голос, если второй человек находится рядом с тобой? – спрашивал Учитель.
Ученики недоумённо пожимали плечами. Им это и в голову никогда не приходило. Тогда учитель сказал:
– Когда люди ссорятся и недовольство между ними возрастает, их сердца отдаляются. А вместе с ними отдаляются и их души. Чтобы услышать друг друга, им приходится повышать голос. И чем сильнее их обида и злость, тем громче они кричат. А что же происходит, когда люди влюблены? Они не повышают голоса, а говорят очень тихо. Их сердца находятся совсем рядом, а расстояние между ними практически полностью стирается.
Ինչու են մարդիկ բղավում:
Օրերից մի օր ուսուցիչը սովորողներին հարցրեց։
— Ինչո՞ւ են մարդիկ վիճելիս ձայնը բարձրացնում:
— Երևի նրանք կորցնում են իրենց համբերությունը, — պատասխանեցին սովորողները։
-Բայց ինչո՞ւ բարձրաձայնել ձայնը, եթե երկրորդ մարդը քո կողքին է գտնվում, — հարցրեց ուսուցիչը։
Սովորողները տարակուսած ուսերը թոթվեցին։ Դա նրանց մտքով երբեք չէր անցել։ Այնուհետև ուսուցիչն ասաց։
— Երբ մարդիկ վիճում են, և դժգոհությունը մեծանում է նրանց մեջ, նրանց սրտերը հեռանում են։ Եվ նրանց հետ միասին հեռանում են նաև նրանց հոգիները: Իրար լսելու համար նրանք պետք է իրենց ձայնը բարձրացնեն։ Եվ որքան ուժեղ է նրանց վրդովմունքն ու զայրույթը, այնքան ավելի բարձր են գոռում։ Ինչ է տեղի ունենում, երբ մարդիկ սիրահարված են: Նրանք իրենց ձայնը չեն բարձրացնում, բայց շատ հանգիստ խոսում են։ Նրանց սրտերը շատ մոտ են, և նրանց միջև հեռավորությունը գրեթե ամբողջությամբ ջնջվում է։
Притча об ищущем
Один мудрый старик повёл мальчика в зоопарк.
– Видишь этих мартышек?
– Ага.
– Видишь вон ту, которая суетится и выискивает блох у других мартышек?
– Да.
– Эта мартышка «ищущая»! Она считает остальных завшивленным стадом и пытается всех «очистить».
– А другие что?
– Ничего, просто иногда чешутся. Или не чешутся.
– А кто чистит «ищущую»?
– Никто. Поэтому она – самая вшивая…
Փնտրողի առակը
Մի իմաստուն ծերունի տղային տարավ կենդանաբանական այգի։
— Տեսնո՞ւմ ես այս կապիկներին:
— Այո։
— Տեսնու՞մ ես նրան, ով այնտեղ խառնվում է և փնտրում է այլ կապիկների լուեր:
— Այո։
— Այս կապիկը «փնտրողն» է։ Մնացածին նա համարում է ոջիլներով լի ու փորձում է բոլորին «մաքրել»։
— Ի՞սկ մյուսները։
— Ոչինչ, նրանք պարզապես երբեմն քոր են գալիս: Կամ չեն քորում։
— Իսկ ո՞վ է մաքրում «փնտրողին»։
— Ոչ ոք: Այդ պատճառով էլ նա ամենից ոջլոտն է…
Աղբյուրը ․․․․․․․․․․․
Անահիտ Մկրտչյան 